ใ จ ร า มั ญ
...จงเอนองค์ลงนอนเถิดน้องเอ๋ย...
...พี่จักคอยกระซิบรักไม่ห่างหาย...
...จักปัดป้องเคราะห์ภัยที่กล้ำกราย...
...ขอเจ้านั้นสุขเกษมยามนิทรา...
" เมื่อจำต้องจากลา ไฉนเล่าจึงจะมิมีพบพานกันอีก หากบุญกุศลแต่ปางก่อนหนุนนำดวงชะตาให้ครองคู่กันแล้วไซร้ จักคลาดแคล้วกันไปได้อย่างไร "
" เจ้าดาราเอ๋ย พี่อยากให้เจ้ากลับไปอโยธยากับพี่เหลือเกิน "
เพียงถ้อยคำของบุรุษผู้มาจากแผ่นดิน'อโยธยา'
เหตุใดจึงสั่นคลอนหัวใจนางผู้เป็นคนของแผ่นดินรามัญได้ถึงเพียงนี้
-----------------------------------------------------------------------------------
สวัสดีค่ะ นิยายเรื่อง "ใจรามัญ" นี้เขียนขึ้นตามจินตนาการของผู้เขียนผสมผสานการอิงประวัติศาสตร์บ้างบางช่วงในการดำเนินเรื่อง มิได้ต้องการลบหลู่หรือพาดพิงถึงผู้ใด เนื้อหาภายในเรื่องไม่ใช่ความจริงทั้งหมดทุกประการ อยากให้อ่านกันด้วยความสนุกสนานและความบันเทิงเพลินเพลิน
หากผิดพลาดประการใดต้องอภัยอย่างสูงค่ะ
สราญพักตร์
เปิดเรื่อง 1 มกราคม 2562
-------------------------------------------------
facebook
วอน
ปราง ปรางทิพย์ [cover]
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น